Linie do produkcji pellet agro – Problematyka

WPROWADZENIE

Produkcja pelletu ze słomy jest to proces złożony i trudny. Wielu dostawców technologii uważa, że doświadczenia nabyte przy projektowaniu linii do produkcji pelletu z trocin (lub innych łatwo usypujących się surowców, odznaczających się stosunkowo dużą gęstością usypową) wystarczą, do poprawnego zaprojektowania układu przetwórstwa biomasy agro (słomy, siana). Wśród niedoświadczonych fachowców panuje powszechne przekonanie, że głównym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę przy projektowaniu linii produkcyjnych jest gęstość usypowa surowca i jego średnia wilgotność. Nic bardziej mylnego. W trakcie wieloletnich doświadczeń przy budowie Zakładów produkujących pellet ze słomy oraz nadzorem nad ich późniejszą eksploatacją wiemy, że słoma (biomasa agro) jest surowcem bardzo ciężkim do przetworzenia. Przyczyną tego jest m.in.:

  1. Bardzo duża niejednorodność surowca. Objawia się w sporym zróżnicowaniu lokalnego rynku surowcowego. Zakład, który musi zakupić ok. 65.000 ton surowca z rynku, by zapewnić sobie roczną produkcję na poziomie 60.000 ton, musi opierać się na różnych dostawcach. Często dostawcy Ci posiadają bardzo różny sprzęt do zbioru biomasy. Wynikiem tego są sytuacje, w których biomasa agro przywożona do Zakładu jest dostarczana w różnych formach: baloty okrągłe (różne wymiary) oraz prostopadłościenne (tutaj także mamy do czynienia z różnymi rozmiarami). Efektem tego jest różna gęstość usypowa surowca, a co najważniejsze – różna wilgotność.
  2. Zanieczyszczenia. Biomasa porolna w postaci balotów (prostopadłościennych lub okrągłych) może posiadać w sobie różnego rodzaju obiekty obce w tym kawałki metalu, które pozostały po procesie zbierania biomasy z pola (w szczególności ma to miejsce, gdy do zbioru biomasy używany jest sprzęt starszej daty). Ponadto słoma źle sprasowana, sama w sobie może posiadać duże ilości ziemi oraz piasku.
  3. Różne rodzaje słomy. Jest to kolejny z czynników, który, przy projektowaniu linii do produkcji pelletu, należy wziąć pod uwagę. Na rynku surowcowym rozróżniamy różne typy zbóż m.in.: pszenica, żyto, jęczmień, rzepak. Każde z wyżej wymienionych zbóż inaczej zachowuje się podczas przetwórstwa. Jedne stwarzają większe opory, inne mniejsze. Ponadto w przypadku, gdy jedna słoma jest bardziej zawilgocona od drugiej, ma to swój dodatkowy, negatywny wpływ na proces produkcyjny.
  4. Skłonność do zawieszania się rozdrobnionej słomy. Słoma w postaci wstępnie przetworzonej ma skłonności, do zawieszania się w zbiornikach i układach transportowo-przesyłowych. Związane jest to z bardzo niską gęstością usypową surowca i różną wilgotnością.

W związku z powyższym projektowanie linie do granulacji, czyli produkcji pelletu ze słomy, powinny uwzględnia wszystkie wymienione wyżej czynniki i zagrożenia.

NAJCZĘŚCIEJ POPEŁNIANE BŁĘDY

DORAN przez lata działalności i doświadczeń w sektorze przetwórstwa, tworząc nowoczesne linie do produkcji pelletu, spotkał się z wieloma Inwestycjami, z których znaczna część zakończona była niepowodzeniem, a sprawy sądowe ciągną się do dziś. W znacznej części przypadków przyczyny leżały po stronie dostawcy technologii, którzy specjalizując się w przetwórstwie biomasy poleśnej (trociny, zrębki), stosowali w projektowanych układach, bez głębszego zastanowienia, rozwiązania sprawdzone przy granulacji trocin. Nie przytaczając konkretnych przykładów możemy stwierdzić, że najczęściej popełnianymi błędami przy projektowaniu układów technologicznych są:

  1. nieznajomość surowca;
  2. brak doświadczenia operacyjnego, przez co linia produkcyjna pelletu nie jest dostosowana do biomasy agro (słoma, siano);
  3. stosowanie złych rozwiązań technologicznych (zły dobór maszyn). Przykładem tutaj jest np. stosowanie zbyt małych-gabarytowo urządzeń (tzw. wąskie gardła), stosowanie podajników kubełkowych, redlerów lub taśm progowych do transportu surowca, stosowanie dużych zbiorników buforowych;
  4. stosowanie urządzeń, których moc znamionowa jest niedoszacowana;
  5. brak lub wyłącznie częściowa automatyzacja procesu technologicznego.

Należy zwrócić szczególną uwagę, że wystąpienie wyłącznie jednego z powyższych czynników może rodzić ogromne problemy z pomyślną realizacją inwestycji. Z tego względu na etapie planowania przedsięwzięcia oraz podczas wyboru odpowiedniego dostawcy technologii zalecamy, by zwrócić szczególną uwagę na analizę:

  1. dostępnych na rynku rozwiązań technologicznych,
  2. możliwych do uzyskania referencji,
  3. zrealizowanych pomyślnie projektów, dotyczących przede wszystkim biomasy agro (dobrze przygotowana linia do produkcji pelletu opiera się na profesjonalnym projekcie).

NASZA TECHNOLOGIA

Projektowana przez DORAN technologia przetwórstwa biomasy agro (słomy, siana) na granulat opałowy zakłada:

  1. korzystanie z urządzeń sprawdzonych producentów,
  2. stosowanie jak najmniejszej liczby podajników, transporterów, zbiorników buforowych, w których istnieje ryzyko awarii i blokady surowca,
  3. zwrócenie szczególnej uwagi na możliwe tzw. „wąskie gardła”,
  4. zastosowanie specjalnych układów oczyszczających surowiec,
  5. stosowanie autorskich rozwiązań technologicznych,
  6. pełną automatyzację procesu, z uwzględnieniem zależności pomiędzy kolejnymi urządzeniami linii technologicznej.

Podstawową kwestią odróżniającą DORAN od pozostałych dostawców technologii jest to, że DORAN nie jest producentem maszyn i urządzeń. Jesteśmy firmą konsultingowo-technologiczną, która opłacana jest ze strony Inwestora i której zadaniem jest zaprojektowanie linii granulacyjnych (lub też całych Zakładów) w sposób taki, by spełnić najwyższe oczekiwania Klienta.

W autorskiej technologii firmy DORAN, poprzez wprowadzenie do procesu produkcyjnego związku chemicznego CaO, wyeliminowano konieczność zastosowania suszarni. Jest to opatentowana technologia, która powstała przy współpracy z Uniwersytetem Techniczno-Przyrodniczym w Bydgoszczy. Zastosowanie tej metody pozwala na znaczne obniżenie kosztów inwestycji (budowa suszarni jest sporym wydatkiem – w zależności od wybranej technologii: od 1,3 mln do 4,2 mln PLN) oraz na późniejsze obniżenie kosztów eksploatacyjnych (brak kosztów suszenia). W technologii z zastosowaniem CaO możliwe jest przerabianie słomy o podwyższonej wilgotności sięgającej nawet do 25 %. Należy tutaj dodać, że wieloletnie doświadczenie w stosowaniu tej technologii w kilku Zakładach produkujących pellet ze słomy pozwala potwierdzić, że nie ma ona negatywnego wpływu na tempo eksploatacji urządzeń oraz części zamiennych. Związane jest to z tym, że dodatek CaO jest niewielki (nie przekracza 1%) i dodawany jest w części ciągu technologicznego wykonanego ze stali kwasoodpornej.

Warto jednak zwrócić uwagę, że zastosowanie powyższej technologii ma sens jedynie w sytuacji, gdy niewielka część bazy surowcowej uległa zamoknięciu i średnia wilgotność nie przekracza 22%. W przypadku, gdy mamy do czynienia z tzw. „mokrymi żniwami” lub z niewłaściwie zabezpieczonym surowcem którego wilgotność znacznie przekracza 30% – inwestycja w budowę suszarni może okazać się niezbędna.